สวัสดีทุกคน!

      หลังจากได้ลงเล่นครบ 500 เกมไปแล้ว ในวันอาทิตย์นี้ผมโดนไล่ออกเป็นครั้งแรกในการเป็นนักฟุตบอลของผม

      หากคนนึกภาพไม่ออกมันไม่ง่ายเลยสำหรับผมที่จะเขียนในบรรทัดนี้ ความจริงคืมันเป็นสถานการณ์ที่แปลกใหม่สำหรับผมมากๆ มันไม่ง่ายที่ปรับตัวกับมัน แต่คนเรามันต้องเรียนรู้ทุกอย่างนั่นแหละ ผมรู้ดีในทุกๆสัปดาห์แต่แน่นอนมันเจ็บกว่าครั้งไหนเพราะผมทำให้เพื่อนๆในทีมต้องสู้ด้วยจำนวนคนที่เป็นรองเป็นเวลานาน

      ผมรู้สึกว่านี่เป็นการตัดสินใจที่เข้มงวดมากๆ หลายๆครั้งที่เราเคยเห็นการทำฟาวล์ที่รุนแรงกว่านี้แต่กรรมการก็ปล่อยไป แต่ในเวลาเดียวกันผมก็ต้องรับผิดชอบมัน มันทำให้ผมจมอยู่กับความเจ็บปวดที่สร้างให้กับกองเชียร์ที่ตามมาเชียร์ถึงสนาม ตอนนี้ผมต้องโฟกัสไปที่การเตรียมพร้อมสำหรับเกมดาร์บี้แมตช์นัดต่อไปที่จะต้องพบกับลิเวอร์พูลในยูโรป้า ลีก

      ในโลกของกีฬามันไม่มีเวลาให้เรามามัวดีใจหรือเศร้าโศกมากมายหรอก หลังจากวันพุธที่ผ่านมาผมเพิ่งเอ็นจอยสุดๆ กับการยิงประตูชัยในเกมกับวัตฟอร์ด ตอนนี้ผมได้รับประสบการณ์จากบางเรื่องมากขึ้นเเล้ว เรื่องราวมันก็เป็นเช่นนั้นแหละ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเราต้องไปข้างหน้าและเรียนรู้กับทุกสถานการณ์ และผมเองก็ต้องเป็นเช่นนั้นด้วย