วิลลี มอร์แกน อดีตตำนานปีกจอมกระชากแห่ง โอลด์ แทร๊ฟฟอร์ด ได้ออกมาบอกเล่าเรื่องราวครั้งวันวานสมัยที่ยังค้าแข้งอยู่กับทัพ"ปีศาจแดง"ผ่านทางเวปไซต์อย่างเป็นทางการของสโมสร

วิลลี่ มอร์แกน

ตำแหน่ง ปีกขวา 
เกิดที่ อัลโลอา, สกอตแลนด์ 
วันเกิด 1 ตุลาคม 1944 
เข้าร่วมทีม สิงหาคม 1968 
สโมสรเดิม เบิร์นลี่ย์ 
ค่าตัว 110,000 ปอนด์ 
ลงเล่นในลีก 296 นัด 
ยิง 34 ประตู 
ทีมชาติ สกอตแลนด์ 21 นัด 1 ประตู

การซื้อ-ขาย

          มันเกิดขึ้นในปี 1968 เซอร์แมตต์ บัสบี้ ผู้จัดการทีมแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ในขณะนั้นนำทัพ "ปีศาจแดง" คว้าถ้วยยุโรปมาครองได้สำเร็จ ตอนนั้นผมเพิ่งปฎิเสธที่จะย้ายไปยังอาร์เซน่อลและเชลซี เพื่อไปเล่นให้กับ ลีดส์ โดย ดอน รีฟไว ผู้จัดการทีม ลีดส์ เข้ามาบอกกับผมว่าเขาจะรอผม

          ผมใช้เวลาช่วงพักร้อนกับการเรียน กอล์ฟ เนื่องจากสโมสร เบิร์นลี่ ต้นสังกัด ณ ขณะนั้น แบนไม่ให้ผมลงสนาม ผมไม่สามารถซ้อมหรือแม้แต่เข้าไปเชียร์ทีม ช่วงเวลานั้นเองที่ เจฟ มิตเทน ตัวแทนจาก แมนเชสตอร์ ยูไนเต็ด เข้ามาหาผม ในขณะที่ผมกำลังตีกอล์ฟอยู่ ตอนนั้นมันใกล้จะค่ำแล้ว เขาสวมเสื้อโค้ชยาว และหมวกแบนๆ 

          ทันทีที่ผมเห็นเขาผมรู้เลยว่าเขาต้องมาติดต่อให้ไปร่วมทีมแน่ๆ ผมกำไม้กอล์ฟไว้ในมือแล้วถามว่า "คุณต้องการอะไร?" เขาบอกกับผมว่า เซอร์แมตต์ ต้องการตัวผมไปเสริมทีมและอยากให้ผมไปคุยกับเขาข้างล่าง
          ผมตอบตกลงทันที จากนั้น แมตต์ ถามผมว่าต้องการอะไรเป็นพิเศษมั้ย ผมเลยบอกเขาไปว่าขอเสื้อเบอร์ 7 ละกัน เขาบอกว่า"ได้ ผมจะให้จอร์จใส้เบอร์ 11" ตั้งแต่ตอนนั้นผมก็ไม่มีอะไรจะขอเขาอีก

เปิดตัวครั้งแรก
          ผมลงสนามครั้งแรกในเกมที่แมนยูฯเปิด โอลด์ แทร๊ฟฟอร์ด รับการมาเยือนของ ท๊อตแน่มฮ๊อตสเปอร์ ผมยังไม่ฟิตเลย ก็ผมไม่ได้เล่นบอลมาทั้งซัมเมอร์ ผมทำได้เพียงแค่ถูกเปลี่ยนตัวลงไปฟังเสียงเชียร์กระหึ่มของเหล่าแฟนบอลในขณะที่ แมนฯยูฯนำอยู่ถึง 3 - 1 เกมนี้มันมหัศจรรย์มาก ตารางการฝึกซ้อมที่นี่หนักมาก มันต่างกับเบิร์นลี่โดยสิ้นเชิง ในช่วงเเรกผมเลยยังปรับตัวไม่ค่อยได้

เกมที่ชอบที่สุด
          ตอนที่เราเจอ ควีนปาร์คเรนเจอร์ ที่ โอลด์ แทร๊ฟฟอร์ด วันที่ 19 มีนาคม 1969 ผมซัดไปคนเดียว 3 ประตู วันนั้นทัพ"ปีศาจแดง"โชว์ฟอร์มได้อย่างยอดเยี่ยมด้วยการ ถล่ม คิวพีอาร์ ไปถึง 8 ประตูต่อ 1 ถือเป็นหนึ่งในเกิมที่ผมทำประตูได้ดีที่สุดที่เคยเลยมา

ประตูที่ชอบที่สุด
          หนึ่งใน 3 ประตูตอนที่เจอกับ คิวพีอาร์ คือลุกยิงที่ผมชอบที่สุดในชีวิต ผมเลี้ยงจากครึ่งสนามกระชากผ่านผู้เล่นของ คิวพีอาร์เข้าไปทำประตู แต่โชคไม่ดี ในเกมนั้นไม่มีไม่มีกล้อง และก็อีกลูกในสมัยที่ยังเล่นให้กับเบิร์นลี่

ปราการหลังที่เคี้ยวยากที่สุด
          แน่นอนปราการหลังที่เคี้ยวยากที่สุดแห่งยุคในเวลานั้นคงต้องยกให้ น๊อบบี้ สไตล์ส เพื่อนร่วมทีมของผมเอง ถ้าคุณเป็นคู่แข่งนะคุณต้อง หลีกเลี่ยงการปะทะกับ สไตล์ส และถ้าเป็นทีมคู่แข่ง ผมเคยเจอฟูลแบ็คที่ยอดเยี่ยมที่สุดสองคนตลอดชีวิตค้าแข้ง
โทนี่ ดัน และ เรย์ วิลสัน พวกเขาเล่นในสไตล์ที่ไม่เหมือนใคร ตอนผมเริ่มเล่นใหม่ๆ ตำแหน่งแบ็คต้องเป็นคนที่รูปร่างใหญ่โต และช้าๆ แต่ตรงกันข้ามกับ ดัน และ วิลสัน พวกเขาตัวเล็กและเร็วมากๆ เขาทั้งสองถือเป็นสุดยอดฟูลแบ็คเลยก็ว่าได้

ผู้เล่นที่เก่งที่สุดที่เคยเล่นด้วย
          จอร์จ เบส เดนิส ลอว์ แพ๊ดดี้ ครีแลนด์ บ๊อบบี้ ชาร์ลตัน พวกเขาคือสุดยอดผู้เล่นที่ผมเคยเล่นด้วย มันยากนะถ้าจะให้เลือกมาแค่คนเดียว

เพื่อนที่สนิทที่สุดที่ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด
          ทุกคนในทีมสนิทกันมาก เรามักจะรวมก๊วนไปตีกอล์ฟกัน ผมชอบตีกอล์ฟกับทุกคนโดยเฉพาะบีอบบี้ เขาชอบตีกอล์ฟมากๆ ยกเว้น จอร์จ เพื่อนคนเดียวในทีมที่ไม่ตีกอล์ฟ นอกจากนี้พวกเราเล่นปิงปองด้วยกัน
ทุกคนอยู่ร่วมกัน ไม่มีการแบ่งพรรคแบ่งพวก หรือแบ่งแยก ทุกคนอยู่ร่วมกันได้ดี และไม่มีใครที่ผมไม่ชอบ

ความทรงจำที่ดีที่สุดกับ"ปีศาจแดง"
          ความทรงจำที่ยอดเยี่ยมที่สุดคือการลงสนามเป็นครั้งแรก แต่ก็มีความทรงจำทีเด่นชัดอีกสองสามอ่าง คือเกมที่โดน เอสตุดเดนเตส ถล่ม ในอินเตอร์คอนติเนลตัลคัพ ปี 1968 และเกมที่พ่ายให้กับ "ปีศาจแดง-ดำ" อย่าง เอซี มิลาน ในรอบ 4 ทีมสุดท้ายของศึกยูโรเปี้ยนคัพ พวกเราถูกปล้นชัยทั้งสองเกม มันคือความผิดหวังที่ใหญ่หลวง

ลาแมนฯยูฯ

          ผมไม่ถุกกับ ทอมมี่ โดเคอร์ตี้ กุนซือในตอนนั้น เนื่องจากผมไม่ได้ลงสนามเลยในช่วงครึ่งหลังของฤดูกาล 1974/1975 ปิดท้ายด้วยการที่เขาขอให้ผมได้ไปพบเมื่อจบฤดูกาล เขาบอกว่าเราจะไปทัวตะวันตกกัน แต่มันเป็นปีที่ผมแทบจะไม่ได้ลงเล่นเลย มันทำให้ผมลำบากใจ ผมควรจะอยู่บ้าน พักผ่อนอย่างง่ายๆในช่วงซัมเมอร์ เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับฤดูกาลหน้า 

          เขาบอกว่า "มาเป็นเพื่อนกัน"อย่างกับคนงี่เง่า ผมก็เชื่อเขา ผมจับมือกับเขาด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว และเดินออกไปเยี่ยมเพื่อนๆในทีม หลังจากนั้น 3 ชั่วโมง ผมได้ยินในวิทยุว่า ผมถูกขึ้นบัญชีขายแล้ว 

          ขณะที่แมนเชสเตอร์ อีฟนิ่ง สำนักข่าวท้องถิ่นได้พาดหัวข่าวว่า "มอร์แกนปฎิเสธไปทัวร์กับทีม" จากนั้นผมเลยต้องขึ้นไปพบกับผู้อำนวยการแล้วบอกเขาว่าผมจะไม่เล่นให้แมนยูฯอีกแล้ว มันจบแล้ว

บทเรียนที่ได้รับ
          ผมได้เรียนรู้วิธีการจัดการของสโมสรยักษ์ใหญ่ มันไม่น่าเชื่อเลย พวกเราคือครอบครัว เซอร์เเม็ท ปฎิบัติกับบรรดาลูกทีมของเขา ด้วยการพาพวกเราไปกินข้าวเย็นด้วยกันทุกๆวันเสาร์ ผมละสุดแสนจะมีความสุขที่ได้ค้าแข้งให้กับ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด

แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด มีความหมายกับคุณอย่างไร
          ผมไม่เคยรู้สึกเสียใจเลยหลังจากท่าน เซอร์ แม๊ท บัสบี้ เกษียนตัวเองออกจากวงการ แฟนบอลที่นี่ ยังคงมหัศจรรย์อยู่เสมอ ครั้งหนึ่งที่คุณเคยอยู่ที่นี่ โดยเฉพาะในสมัยที่ผมยังค้าแข้งอยู่  นักเตะแมนยูฯในสมัยนั้นไม่ได้เล่นเพื่อเงิน พวกเขาไม่ต้องการอะไรตอบแทน แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด คือครอบครัวที่ใหญ่ที่สุดและสำคัญที่สุดในชีวิตของผมตลอดไป

ทุกวันนี้ทำอะไรอยู่
           ผมใช้ชีวิตส่วนใหญ่กับการตีกอล์ฟ ผมชอบแข่งกอล์ฟในทัวร์นาเม้นท์ต่างๆอีกด้วย ผมใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายกับครอบครัวของผม